سخنرانی جناب آقای مهندس سعیدی
گردهمایی ملی خیّرین آموزش عالی کشور خرداد ماه 1394 در مشهد مقدس
سخنرانی جناب آقای مهندس علی سعیدی
خیّر محترم وزارت علوم و عضو هیأت امناء دانشگاه کاشان
از جناب وزیر و جناب آقای دکتر فرجی دانا که بزرگواری کردند و این افتخار و فرصت را برای همه ما فراهم کردند، تشکر می کنم. این کار جمعی که در دانشگاه های کشور اتفاق می افتد، بنظر می رسد تازه شروع کار هم هست و شاید من خودم پنج یا شش سالی است که در این ماجرا در گردش هستم، رشدش را به سرعت می بینم. حرکت ها به سرعت در حال مردمی شدن است و دوستان به نوعی وارد کارزار شدند. مطلبی را که من می خواهم بگویم، ویژگی ها و حرفهایی از طرف عزیزانی است که آن طرف ماجرا نشستند و خیّر هستند و نگاه دوستان را با آن نگاه می خواهم پردازش بدهم تا عزیزانی که در وزارتخانه هستند و روسای دانشگاه و مقامات اجرایی این نهادها هستند، بدانند واقعا خیرین برای انجام کارشان چه می خواهند؟
خیر کدامست؟ خیّر کیست؟ ما چه می گوییم؟
خیلی ساده همه می دانند، ولی در نگاه ما در وزارت علوم و در دانشگاه خیّر آنست که از خود بگذرد و به فرزندان یا کسان دیگر که در آنجا درس می خوانند، از رنجشان و دسترجشان برای آموزش بعدی ها عمل می کنند. خیّر همان افراد هستند که خودشان را به این واسطه و به این گردش وصل می کنند و دائماً به دنبال این هستند که این توسعه پیدا کند، چرا؟ برای اینکه به جامعه انسانی و انسان سازی دانشگاه وصل هستند و قاعدتاً گفتار ما این نیست که دانشکده بسازیم و این نیست که فقط وجه بدهیم تا یک جایی توسعه پیدا کند، خیلی حرفهای بزرگتر از این هست که باید گفته شود و بزرگواران باید بشنوند. مسلماً کاری که شما عزیزان می کنید کاری است در راه خدا، کاری مردمی و خدمت به انسان است.
خدمت به انسانهای آتی مملکت، به جوانان، به بچه هایی که مستحق هستند، اینهایی که در واقع آینده ی این مملکت دستشان است.
باید از آقای وزیر علوم عذر خواهی کنم: امروز با نگاهی که با این بودجه و امکانات و شرایط هست جایگاه اعلای آموزش عالی لغت والایی است که می خواهیم به آن برسیم، همه مشکل دارند، همه دانشگاه ها مشکل دارند، برای اینکه به این نقطه برسیم باید بسمت نیاز واقعی جامعه برویم.
ببینیم جامعه چه می خواهد تا آموزش عالی به ما بدهد واز آدمها درست استفاده کنیم، یک آدم نقاش را به رشته مهندسی نبریم و مهندسی را نقاش نکنیم.
بفهمیم این آدم به چه درد میخورد؟ استفاده صحیح از آن کنیم و خلاقیت اصل کار امروز دنیا است و در بسیاری از مراکز دانشگاهی مان خلاق کشی می کنیم! یعنی بجای اینکه خلاقیت ها را رشد و بستر دهیم، از بین می بریم. واینها را یک مشت آدمهای یکسان، یک قد، یک جور با یک مدارک یکسان بیرون می دهیم که چه شود؟!؟
دیروز در روزنامه ای خواندم رئیس کمیسیون علوم و فناوری مجلس گفته اند 96 درصد دانشجویان فارغ التحصیل کارایی جذب شغل ندارند! مقام رسمی مملکت عدد می دهد...
نخبگی ونخبه سازی در دانشگاه ها یک اصل است، کجا باید سراغ نخبه سازی برویم؟ کدام نخبه ها را باید رشد دهیم؟ فضا دهیم تا توانا شوند؟ این کمک می خواهد، پول می خواهد، هزینه باید کرد، بستر می خواهد، جایگاه می خواهد؛ کجاست؟
وقتی یک دانشگاه پولی را که از آقای وزیر می گیرد، فقط پول حقوق کارمندان را می تواند بدهد، کجا می تواند پژوهش کند؟ کجا می تواند دانشکده بسازد؟ ما به سمتی می خواهیم برویم که جوانی با ویژگی های زیر بسازیم:
· انسانی اخلاق صفت ، دانش پژوه ، خلاق ، متعهد
· علمی پیشرو ، منعطف وتامین کننده تقاضای انسانی
· با تاکید بر نقش مردم بر تعریف انسان وعلم به منظور تامین وتقاضا ونیاز
آیا موارد بالا در دانشگاه های ما وجود دارد؟ هیچ دانشگاهی از شما که پول می دهید سئوال کرد که چه نیازی دارید؟ فقط گفتند: دستان درد نکند و تشکر کردند! ولی اگر یکی آمد و گفت: حالا که شما اینها را دادید، فردا از ما چی می خواهید؟ بنیاد نظرش این است که این بشود.
ما در خلق علم، خلق عالم و پژوهش اصل محوریت دانشگاه است. اینها همه باید بر اساس خواست مردم شود، جای مردم در دانشگاه خالی است. مردم بیرون، تمام دروس در اتاقهای در بسته دانشگاه ها تعریف می شود، می رود سر کلاس آنها می خوانند می آیند بیرون، می بینیم به درد نمی خورد! اینها کی هستند؟ بچه های شما، نسل آینده، اینها قراراست مملکت را بسازند...
این مردم معتقد هستند ما سی سال از علم دنیا عقب هستیم، این را کی باید پیگیری کند؟ کی باید حل کند؟ کی باید برنامه ریزی کند؟ مردم باید بیایند در دانشگاه، حرف بزنند و فریاد بزنند که وقتی به مسئولین دانشگاه پول بدهند آن کار انجام میشود و در غیر اینصورت نمی شود. مردم اینها را می طلبند.
· دانشگاه مردمی به چه معناست؟
· تصمیم گیری مردم در امور دانشگاه
· تداخل مردم در گردش امور و توسعه
· نقش اصلی مردم در استفاده از خروجی دانشگاه
· مردم در دانشگاه باید حضور یابند و موثر باشند
بحث اقتصاد دانشگاه و دانشگاهیان را که چند سالی در گیر هستم، همانطور که آقای وزیر فرمودند بودجه کافی برای اینهمه دانشجو و 2800 سازمان آموزش عالی، بودجه جوابگو نیست و چگونه اقتصاد دانشگاه و دانشگاهی درست شود؟ نهایتا ما بتوانیم از اثر گذاری شما عزیزان یا امثال ما این تعاون برقرار شود تا ضمانتی شود که بچه های ما وارد دانشگاه شوند، خلاق شوند، علم روز را یاد بگیرند و غیره
· اقتصاد دانشگاه و دانشگاهیان
· علم اخلاق، تعاون و اثرگذاری
· ضمانت از پژوهش ، خلاقیت و رفتار صحیح
من با خود یک بولتن آوردم، این بولتن از دانشجویان فازغ التحصیل دانشکده مدیریت هاروارد است، هاروارد فقط یک دانشکده است، 12956 نفر فارغ التحصیل دارد، کسانی که از دانشگاه رفتند 368000000 دلار پول دادند به دانشکده شان و این فقط 23 درصد کل کمک های مردمی به آن دانشکده بوده یعنی اگر1200000000 دلار در سال 2014 فقط HPS از مردم پول گرفتتند. فارغ التحصیلان ما وقتی از دانشگاه بیرون می روند، به کجا می روند؟ پشت خود را نگاه می کنند؟ حتما خبر دارید که انجمن دانشجویان فارغ التحصیلان شریف بیرون دانشگاه تشکیل می گردد، دانشگاه شریف که بزرگترین دانشگاه ایران است چقدر از دانشجویان خود پول می گیرد؟ افتخار بچه هایی که از دانشگاه هاروارد فارغ التحصیل می شوند اینست که می خواهند اسم دانشکده شان باقی بماند، برای همین کمک می کنند، می گویند اگر بچه ات بخواهد به این دانشگاه بیاید، الویت دارد. من اگر بچه ام به دانشگاه کاشان بخواهد برود، راهش نمی دهند! می گویند کنکور باید بدهد...!
می گویند شما اگر کارهایی می دهید ما کاری می کنیم که پژوهش هایمان متمرکز شود روی شما فارغ التحصیلان، یک بده بستانی ایجاد می شود که یک دفعه 400 میلیون دلار می آید، بیخود که نیست، آنهم آمریکایی که یک دلارش هم حساب دارد! چرا دانشگاه ما این را ندارد؟ می گویند 100000 مترمربع زیر بنا دارد یعنی 200 میلیارد تومان، کل دانشگاه های ما 200 میلیارد تومان است، اینجا 1200000000 یک چیزی معادل 4 هزار میلیارد دلار برای یک دانشکده؟ چرا؟ برای اینکه با مردم تعامل دارد. انشاالله می خواهیم این تعامل را در بنیاد حامیان با کمک شما بسازیم، بنیاد حامیان باید :
· مرکزی برای رشد خیر و خیّر
· خانه گفتمان مردم با دانشگاه
· توسعه بستر در کمک های مردمی به امور مردمی
بزرگواران شرح دادند که هدف چیست، باید مردمی باشد، باید آنجا خانه شما باشد، آنجا باید مرکز شما باشد برای حرف زدن و خواستن از وزارت علوم، هر چه شما بخواهید و وزارت علوم با شما همراه شود شما بیشتر پول می ریزید و وزارت علوم لازم نیست پول بدهد، شما دانشگاه را اداره می کنید.
لذا این کمبود حس می شد که آقای دکتر فرجی دانا بزرگواری کردند که این بستر فراهم شد، من هم یک جلسه کوچک خدمت عزیزان بودم.
انشاءالله مرکز بنیاد خانه گفتمان باشد و این معجزه ای بسازد که آغازی شود که همه بچه های شما و نسل آینده علم و فناوری مملکت؛ آینده مملکت بجایی برسد که بتواند از همه این پردازش هایی که در واقع بوجود می آید و زحمت هایی که کشیده می شود بتواند به نتیجه برسد. ما بنایی را در مجموعه می خواهیم بگذاریم و در مجموعه حامیان علم و فناوری تا این یک معجزه ی آینده دانشگاه شود .
با احداث بنایی با نقش مردم در علم وفن آوری جامعه ما باید از آنچه است رشد کند و به عرش اعلایی برسد که افتخار ایرانی باشد. ما برای جامعه دنیا زمانی مدینه بودیم، امروز هم نابغه کم نداریم، نخبه وآی کیو خیلی بالا کم نداریم، فقط این همکاری باید بوجود آید که مردم ودولت همینطور که رهبری فرمودند همزبانی شود.
ان شاءالله آقای وزیر و کسانی که همراهشان هستند این فرصت را فراهم کنند که همدلی و همزبانی فراهم گردد، ما کار خود را می کنیم وآقایان و دولتیان هم نظارت کنند. آنقدر خوب کار شود که آنها هم به دانشگاه شان افتخار کنند و ما هم افتخار کنیم که مملکت مان درست می چرخد و هیچ چیز دیگر هم نمی خواهیم. باور کنید در این همایشی که دورهم جمع شده اید یک ارزش بزرگ است، تعریفی است که ما آماده هستیم این افتخار را داشته باشیم که برای فرزندانمان و برای همه در ساختن ورشد و توسعه دانشگاه ها حاضر باشیم.